Έμπνευση

"Τα ματια σου είναι τα παράθυρα του κόσμου μου", είπε.

Τι ύψιστη τιμή..τι ύψιστη έμπνευση.

Αφού δακρυσα,

ξαναγεννηθηκα

Location:Sülzburgstraße,Cologne,Germany

Φα

Έτσι είναι. Τα σκέφτεσαι και χαμογελάς. Κάπως μελαγχολικά.

Μετά κουνάς το κεφάλι και το βλέμμα κοιτάζει κάπου στο πάτωμα. Διαπερνά κάθε όροφο της πολυκατοικίας. Κάθε πεζοδρόμιο. Κάτω. Άπειρο.

Ένα φα, τέταρτο, μόνο του, γραμμένο σε ένα πεντάγραμμο, σε κάποιο πεταμένο χαρτί, μισοτσαλακωμένο και λίγο λερωμένο στην άκρη από χυμένο καφέ.

Έτσι είναι τα φα τα κυριακάτικα απογεύματα μιας συννεφιασμένης 1^ης Δεκεμβρίου κάποιου απροσδιόριστου έτους, κάποιας απροσδιόριστης τοποθεσίας.

Κάποιων προσδιορισμένων ονείρων.

Μετά ξαναχαμογελάς. 

Το Δεδομένο

Σήμερα βρέχει. Κάθε σταγόνα μοιάζει με ό,τι εμείς θεωρούμε σίγουρο.
Μα τα δεδομένα στη ζωή είναι οι στάλες νερού της ερήμου

Τίποτα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν εννοείται σ´ αυτή τη γήινη ύπαρξη. Ούτε καν ότι υπάρχουμε.

Τίποτα, εκτός απο ένα. Αυτό μόνο, είναι ζωή. Αυτό είναι μόνο ύπαρξη. Αυτό είμαι εγώ, εσύ, όλοι. Αγάπη...

Το δεδομένο που αιωρείται ανάμεσά μας είναι η αγάπη.
Εκείνη προϋπάρχει όλων.

Τι όμορφα που θα ´ταν οι σημερινές σταγόνες να ήταν σταγόνες αγάπης

Πολλές αγάπες..που θα αγκάλιαζαν τα γυμνά μας πρόσωπα...
Που θα γέμιζαν τις γυμνές μας ψυχές


Πολλές αγάπες

Γιατί;

Το φεγγάρι απόψε με κοιτάζει κάπως περίεργα
Είναι σαν να ακούω τη φωνούλα σου.

που πας μου λες; Πώς φεύγεις τόσο νωρίς;

Μοιάζεις γεμάτη ζωή..το πρόσωπό σου, τα μάτια σου
κάποιος κάπου σε παίρνει μακριά. Το βλέπω..φεύγεις

Να μας περιμένεις εκεί, ναι; Θα ´ρθούμε να σε βρούμε
Να σου τραγουδίσω...

Μια λέξη τριγυρνάει μονάχα στο μυαλό μου
μου παίρνει όλο μου το είναι..με βασανίζει
Ξέρω όμως ότι ποτέ κανείς πουθενά δεν θα μου απαντήσει

Μια λέξη μόνο με συνθλίβει, με εξαντλεί, εμένα και την πίστη μου

Γιατί;
Γιατί..

Οι νύχτες

Τις νύχτες θα 'ρχομαι κρυφά να βλέπω όσα δεν μου δειξες ποτέ

να κρυφοκοιταζω τις σκέψεις σου να αναπνεω τη μυρωδιά σου

Οι νύχτες μοιάζουν ατέλειωτες, η μία μετά την άλλη διαδέχονται τις μνήμες.

Θυμάσαι; Γιατί εγώ θυμάμαι.

Από το σκοτάδι τούτο δεν γλιτώνει κανείς. Μ' αγκαλιάζει σαν μανδυας. Από παντού...

Τις νύχτες θα 'ρχομαι κρυφα να σου ψυθιριζω το τραγούδι μας..εκείνο που δεν είπαμε ποτέ.

Αν κάποτε μ' ακούσεις εκείνες τις νύχτες..γύρνα να με δεις...πες μου ένα γειά ή ένα αντίο γιατί

από το σκοτάδι τούτο δεν γλιτώνει κανείς.

Location:Wilhelm-Hamacher-Platz,Troisdorf,Germany

24

Περίμενα πιάνοντας το χέρι της μαμάς, κοιτώντας με τα αθώα μου ματια στο πουθενά

Ξαφνικά άκουσα να με φωνάζει κάποιος

Γύρισα το κεφάλι μου..και ήμουν 24χρονων

24 χρονια πέρασαν σε μια ματια..
24 ανάσες
Εκατομμύρια στιγμές..
Αμέτρητα συναισθήματα

Μα μόλις μπήκα στο βαγόνι..μόλις που πλησιαζω την πρώτη στάση

Συνήθως μένω σκεπτικος..μόνο κάτι στιγμές σαν κι αυτη βλέπω καθαρά

Τι όμορφος ουρανός, τι όμορφα δέντρα, τι όμορφες ψυχές...
Ένα μικρό κομματάκι είμαστε οι άνθρωποι..στο τεράστιο θαύμα της φύσης

24 ανάσες πέρασαν, χθες γεννήθηκα, αύριο θα μεγαλωσω

τόσο απλά

τόσο φυσικά

τόσο μαγικά

Location:Wilhelm-Hamacher-Platz,Troisdorf,Germany

Για σένα

 

Αυτό είναι για σένα που έφυγες, που φεύγεις

και μ' άφησες και μ' αφήνεις και θα μ' αφήνεις

γιατί σε ξέρω; μα γιατί με ξέρω..

όλοι φεύγετε όλους σας αφήνω

όλοι θα με θυμάστε και θα σας θυμάμαι όλες.

τις μικρές στιγμές η μνήμη τις κρατάει

μου θυμίζουν ποιός είμαι και ποιός ήμουν

Από σένα πήρα εκείνο

Από μένα πήρες εκείνο

και οι δύο κερδισμένοι πάντα βγαίνουμε στης ζωής το ανέκδοτο

Αυτό είναι και για μένα γιατί και εγώ και εσύ

το ίδιο είμαστε ο ένας για τον άλλον

μια μικρούλα στάση στο ταξιδάκι της ζωής