Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Φα



Έτσι είναι. Τα σκέφτεσαι και χαμογελάς. Κάπως μελαγχολικά.

Μετά κουνάς το κεφάλι και το βλέμμα κοιτάζει κάπου στο πάτωμα. Διαπερνά κάθε όροφο της πολυκατοικίας. Κάθε πεζοδρόμιο. Κάτω. Άπειρο.

Ένα φα, τέταρτο, μόνο του, γραμμένο σε ένα πεντάγραμμο, σε κάποιο πεταμένο χαρτί, μισοτσαλακωμένο και λίγο λερωμένο στην άκρη από χυμένο καφέ.

Έτσι είναι τα φα τα κυριακάτικα απογεύματα μιας συννεφιασμένης 1ης Δεκεμβρίου κάποιου απροσδιόριστου έτους, κάποιας απροσδιόριστης τοποθεσίας.

Κάποιων προσδιορισμένων ονείρων.

Μετά ξαναχαμογελάς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου