Άγγελος

Είδα το άσπρο φως του ήλιου να αγκαλιάζει τους ώμους μου. Δέθηκα με τη ζώνη μου όπως μου είπαν εκείνοι.

Ήμουν τόσο γαλήνιος άσχετα που δεν ήξερα που πάω. Το ταξίδι ήταν μακρύ. Έβλεπα μέσα από την αγκαλιά εκείνων που πετούσαν, δεξιά και αριστερά παντού φως, μόνο ηλιαχτίδες. Λίγα λουλούδια φαίνονταν αλλά μόνο οι σκιές τους από το πολύ φως.

Πήγαινα, πήγαινα. Τους ρώτησα που πάμε; Γύρισε ο ένας και μόλις είδα το πρόσωπό του δάκρυσα...ήταν τόσο όμορφος που φοβήθηκα. Το βλέμμα του άσπρο...όλα άσπρα.

Μετά φτάσαμε...ωωω! μα είναι τόσο ωραία εδώ... Θυμάμαι μόνο παιδί όταν ήμουν να ένιωσα έτσι. Όλα αθώα, όλα φωτεινά, αγάπη και όχι μίσος...

Μέσα στο άσπρο φως ξεπρόβαλε μία πινακίδα:

ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Η συγχρονία του αύριο

Μία ...μονάχα μία φορά να δεις

να με δεις πως ονειρεύομαι

πως ξυπνώ και πως ακόμα ονειρεύομαι

Να δεις το χρώμα των ονείρων μου

ασπρο σαν εκείνη, εκείνη που απ'το μυαλό μου 

δε λέει να βγεί

Μόνο...μόνο να 'ξερες τι δύναμη μου δίνεις

πάντα εγω σ'ακούω και πάντα σε προσέχω

Μιά γοητεία λουλουδιών μου δίνεις

Μιά γοητεία των ψυχών μας

ευφήμερη και λίγο μελαγχολική...